>Eind jaren 60 werden wij, 3 jonge tafeltennissers waarvan men dacht dat zij enig talent hadden, door het Leo van der Kar Fonds uitgezonden voor een een trainingsstage in TS als voorbereiding voor de Europeesche Jeugdkampioenschappen.
Er was weinig geld ter beschikking dus begeleiding was er niet en hield op bij perron 1 van Utrecht Station waar wij werden uitgezwaaid door een NTTB-official. Was zelf de oudste met 16 jaar en de andere jongens waren 15 en 13.
Met een uitgebreid reisprogramma incl. verschillende overstapplaatsen zou de reis naar Praag ongeveer 20 uur duren. Het was midden in de “koude” oorlog dus TS binnenkomen ging gepaard met een stapel reis- en visum-documenten die ik als oudste in bewaring kreeg. Wel hadden we in onze koffers stapels nylon-kousen voor dames verpakt als ruilmiddel want die waren in die tijd nauwelijks verkrijgbaar in TS. In die tijd speelde ik ook gitaar en die uiteraard ook mee wat mij een sneer en “waar is dat voor nodig?” van de bondsofficial opleverde.
We zouden opgewacht worden door een bondsofficial op het perron in Praag. Op mijn vraag hoe ik deze persoon kon herkennen kwam de bondsofficial niet verder dan…. “hij zal wel een hoed op hebben want die hebben ze allemaal…!!!”
Enfin het is uiteindelijk allemaal goedgekomen en we hebben een prachtweek gehad, vrienden/vriendinnen (die gingen er overigens met de nylons van door zonder dat er iets werd geruild) voor het leven gemaakt en een berg levenservaring opgedaan.